God schiep voor Adam en Eva een Paradijs om in te wonen. Daarin was alles te vin- den wat ze nodig hadden. Ze hoefden niet te zwoegen, te zweten en te ploeteren; dat kwam pas toen ze ervoor kozen om het zonder God te doen.

We lezen in Genesis 3:17-18 (NBV): Tegen de mens zei hij: ‘Je hebt geluisterd naar je vrouw, gegeten van de boom die ik je had verboden. Vervloekt is de akker om wat jij hebt gedaan, zwoegen zul je om ervan te eten, je hele leven lang. Dorens en distels zullen er groeien, toch moet je van zijn gewassen leven. Zweten zul je voor je brood, totdat je terugkeert tot de aarde, waaruit je bent genomen: stof ben je, tot stof keer je terug.’

Maar als je Jezus hebt aangenomen is deze vloek op jou niet meer van toepassing. Jezus betaalde met Zijn eigen leven de straf voor de ongehoorzaamheid. Door zelf een vloek te worden aan het Kruis, heeft Hij ons bevrijd van de vloek. Niets staat de zegen van God meer in de weg. Jezus heeft alles wat tussen God en mensen in stond weggenomen. We zijn terug in het oorspronkelijke plan van God voor de mens: de zegen van God maakt rijk.

Wanneer werken voor jou zwoegen is geworden, ben je op de weg gekomen van eigen inspanning. Ga zo snel mogelijk van die weg af en sla de weg weer in van Gods zegen.